เมื่อลืมตาตื่น ชายหนุ่มอยู่ท่ามกลางหมอกหนา ตรงหน้ามีชายชราไว้หนวดสีขาวยืนอยู่ ชายชราพันร่างกายด้วยผ้าสีขาว มือข้างหนึ่งถือไม้เท้าทำจากไม้ ดูราวกับพระเจ้าที่หลุดออกมาจากนิทานปรัมปราก็มิปาน ชายชราส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้พลางเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ทางด้านข้างของชายหนุ่ม ฝั่งชายหนุ่มกล่าวทักทายอย่างสุภาพและระวังตัวอยู่ในที
“สะ สวัสดี คุณเป็นใครหรือครับ?”
ชายชรายิ้มน้อยๆตอบคำถามของชายหนุ่ม
“นั่นสินะ...ข้ามีชีวิตอยู่มากว่าพันปีเพราะมีเป้าหมายว่าจะเป็นพระเจ้าน่ะ ใช่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเรียกข้าว่าไข่ของพระเจ้าได้หรือไม่เล่า”
“พะ พันปีหรือครับ? การจะเป็นพระเจ้านั้นลำบากกว่าที่คิดนะครับเนี่ย แต่ว่าท่านที่ตั้งใจจะเป็นพระเจ้านั้นมีธุระอะไรหรือครับ”
“แท้จริงแล้ว วันนี้ข้ามาปรากฏกายที่นี่เพราะหวังว่าจะเป็นพลังให้กับเจ้าได้”
“นะ นั่น จริงหรือครับ!?”
ชายชรายิ้มพลางพยักหน้าอย่างเงียบๆ
“แต่ว่า ไม่ทราบว่าท่านจะให้ยืมพลังแบบไหนหรือครับ?”
ชายชรายื่นหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม พลางยิ้มและตอบว่า
“ดีละ คืนนี้เจ้าจงดื่มนมหนึ่งแก้ว นั่นคือพิธีกรรมเพื่อการเกิดใหม่ จากนี้ไปชีวิตจะเป็นไปตามที่เจ้าปรารถนาทุกสิ่ง”
“นั่นมันวิเศษมากเลยครับ แต่ว่า… ต้องการอะไรเป็นสิ่งตอบแทนหรือครับ?”
“ไม่เลย เพราะการได้ชี้นำคนอย่างเจ้านั้นเป็นเหมือนการทดสอบสำหรับฉันเพื่อที่จะได้เป็นพระเจ้าน่ะสิ โอ๊ะ? ใกล้ได้เวลาแล้วล่ะ ถ้าเช่นนั้นขอให้เจ้าจงมีชีวิตที่แสนวิเศษนะ”
เมื่อชายชราพูดเช่นนั้น บริเวณนั้นก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยแสงสว่างสีขาวโดยพลันและมองไม่เห็นสิ่งใดอีก