----มีบ้านแบบนี้อยู่ด้วยเรอะ?
แจ็คยืนอยู่คนเดียวกลางเมืองที่ฝนตก ตรงหน้าของเขาคือประตูสีเหลือง กลางประตูมีหมายเลข 20 นูนใหญ่ติดอยู่ แจ็คนั่งลงตรงนั้นและแอบดูที่รูกุญแจอย่างสนอกสนใจ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
สิ่งที่ผ่านเข้ามาในดวงตาของเขาคือโถงขนาดมโหฬารราวกับพระราชวัง เมื่อเปรียบเทียบกับภายนอกที่ดูสกปรกนิดๆแล้ว ด้านในช่างหรูหรามากทีเดียว
----บ้านของใครกัน?
เมื่อมองดูต่อไปเรื่อยๆ ราวกับประตูจะรับรู้ได้ถึงสายตาของเขา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงทื่อๆและประตูก็เปิดออก
ภายในห้องสว่างไสว ให้ความรู้สึกว่าต้องกวาดตามองมากกว่ามองดู บนผนังหินอ่อนประดับประดาด้วยภาพวาดงดงาม บนโต๊ะรับประทานอาหารขนาดยาวมีจานชามสีทองและอัญมณีทอประกายอยู่อย่างหรูหรา แจ็คตั้งใจว่าจะออกจากตรงนั้นไปในทันที แต่เขากลับไม่สามารถละสายตาจากกองสมบัติในห้องนั้นได้เลย เขาเคยคาดหวังไว้ว่าจะทำอาชีพจิตรกรในอนาคต แต่ชีวิตความเป็นอยู่กลับค่อนข้างอัตคัตเลยทีเดียว
----ขอสักนิดแล้วกัน
แค่เพียงข้อแก้ตัวแบบเด็กๆ ก็เป็นแรงกระตุ้นที่มากพอให้แก่เขา แจ็คเปิดกระเป๋าออกกว้าง แล้วจึงเริ่มใส่จานชามต่างๆลงไปอย่างเต็มที่ เมื่อในกระเป๋าเสื้อมีอัญมณีและมือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยภาพวาดแล้ว เขาก็รีบซอยเท้าออกจากบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว
ตำรวจอาจสงสัยทันทีเลยก็ได้ แจ็คกลับมาหวาดกลัวที่บ้านอยู่คนเดียว แต่ทว่า แม้จะผ่านมาหลายวันแล้ว เขากลับไม่ได้ยินข่าวลือและการสืบสวนเกี่ยวกับบ้านหลังนั้นเลย แถมพอไปหาในเมืองแล้ว เขาก็ไม่พบแม้แต่บ้านหลังนั้นเสียด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นเป็นต้นมา แจ็คจึงเอาแต่เที่ยวเล่น มีอิสระในทุกๆวัน เขาซื้อของที่อยากได้ ทำเรื่องที่ชอบ ทานอาหารที่อยากทาน แต่เงินที่ได้มาจากการขโมยนั้นแน่นอนว่าก็มีอยู่อย่างจำกัด เมื่อผ่านไปเพียงครึ่งปี เขาก็กลับไปมีชีวิตเช่นเดิมในเวลาไม่นานนัก
เรื่องเกิดขึ้นในวันหนึ่ง