"นั่นมันอะไรน่ะ?"
กลางดึก ณ สถาบันวิจัยอวกาศ มีแสงสว่างแปลกประหลาดทอประกายระยิบระยับอยู่สุดปลายสายตาของเปเป้ที่มองออกไปในท้องฟ้ายามราตรี มันเป็นแสงเล็กจ้อยแบบที่ถ้าไม่ตั้งใจมองดูให้ดีแล้วจะเผลอมองข้ามไป เขาลองเช็ดแว่นตาและสวมอีกรอบดูแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้มองพลาดไปจริงๆ
“โตโต้คุง มีดาวอยู่ตรงนั้นด้วยเหรอครับ?”
เปเป้ส่งเสียงเรียกโตโต้เพื่อนร่วมงาน
“ตรงนั้นน่ะตรงไหนเหรอครับ?”
“นั่นไง ตรงโน้นไงครับ อยู่ข้างๆ กะโอะกะโอะ ดาวดวงใหญ่สุดของกลุ่มดาวสัตว์ประหลาดเลย”
โตโต้แหงนหน้ามองไปยังทิศทางที่เปเป้ชี้
“โอ๊ะ? มีอะไรส่องแสงอยู่ด้วยนะครับ แต่มันคืออะไรกันล่ะนั่น? นึกว่าไม่มีดาวอยู่ที่ตรงนั้นเสียอีก”
“นั่นสิครับ โตโต้คุง คิดดูแล้วไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็น...”
ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยอาการตกตะลึงเล็กน้อย
โตโต้เข้ามาคว้ามือของเปเป้ไปจับ
“ยินดีด้วย เปเป้คุง! นั่นต้องเป็นดาวดวงใหม่ตามการคาดเดาของเธอแน่นอนเลยล่ะ!”
เมื่อเทียบกับโตโต้แล้ว เปเป้ยังคงไม่เสียท่าทีเยือกเย็นที่มี